Raes Damclub kampioen!
Geplaatst: 20 februari 2006; 21:50
Maurice heeft het hem geflikt! Enkele jaren gelden sprak hij de wens uit om met een Limburgs team door te dringen tot de Ereklasse. Rondom enkele topspelers als Eddy Budé, Peter Schellekens en (Brabander) Ingo Greveraars werd een team gesmeed met een groep sterke dammers van DV Schaesberg en good old Willy Okrogelnik. Later voegden coryfeeën als Olga Kamychleeva en Brion Koullen zich eveneens bij dit gezelschap. Naarmate het team in hogere klassen ging spelen werd de DV Limburg-gedachte toch enigszins verlaten. Dammers van buiten de provincie als Michele Borghetti, Jasper Daems en Igor Tchartoriski werden aan het team toegevoegd. Het bleek een uiterst succesvol avontuur: drie kampioenschappen op rij en promotie naar het de allerhoogste klasse. Een indrukwekkende prestatie die zonder meer alle respect verdient!
Natuurlijk heeft een club geld nodig om op dit niveau te kunnen acteren. Doch in vergelijking met veel andere topteams heeft Raes Damclub Maastricht het met een aanzienlijk lager budget moeten stellen. Doorslaggevend voor het succes zijn vooral de hechte vriendschapsbanden tussen de spelers geweest. Een groep mensen waarvan sommigen elkaar al door en door kenden, aangevuld met een aantal nieuwelingen die echter binnen de kortste keren hun draai binnen de ploeg wisten te vinden. Een goede mix ook tussen jong en oud: naast de jonge prestatiegerichte garde diverse oude rotten die toch nog eens bewijzen wilden dat ze het dammen niet verleerd waren. Het was niet altijd koek en ei, zoals soms te lezen viel in de onderhoudende stukjes op de Raes-site, maar een stevige interne discussie op zijn tijd vormt juist de basis van gezonde persoonlijke verhoudingen.
Zelf voel ik mij ook een heel klein beetje trots, want éénmaal (februari 2004) mocht ik - weliswaar als invaller - met het Raes-sterrenteam meespelen. Uitgerekend in de laatste ronde reisde ik mee naar Nijmegen alwaar ik remise speelde, waarna de spelersgroep het die dag behaalde kampioenschap in de tweede klasse vierde met een uiterst gezellig etentje in Eindhoven. Toen fantaseerden we nog over een wedstrijd tegen Cema/DVZ 1, maar het volgend seizoen wordt deze topderby waarachtig nog werkelijkheid ook. Ook als provinciale bondsvoorzitter ben ik zeer content met dit tweede visitekaartje van Limburg in de nationale Ereklasse: we zijn dan wel de kleinste maar zeker niet de minst ambitieuze damprovincie.
De grote vraag is nu: gaat Raes DC het bolwerken in de Ereklasse? Een beetje tot mijn verbazing lees ik op de website van de club dat komend seizoen het budget minder zal worden. Zonder versterkingen zal het team het toch wel zwaar te verduren krijgen onder het grootmeesterlijk geweld. Het doordringen tot de Ereklasse was al een miraculeuze prestatie, het zich handhaven op dat niveau is wellicht een nog moeilijker uitdaging. Maar volgend seizoen wordt het in ieder geval ook in Berg en Terblijt genieten van de vele damgrootheden die er over de vloer zullen komen. Graag wens ik het gehele team alvast heel veel succes toe!
Natuurlijk heeft een club geld nodig om op dit niveau te kunnen acteren. Doch in vergelijking met veel andere topteams heeft Raes Damclub Maastricht het met een aanzienlijk lager budget moeten stellen. Doorslaggevend voor het succes zijn vooral de hechte vriendschapsbanden tussen de spelers geweest. Een groep mensen waarvan sommigen elkaar al door en door kenden, aangevuld met een aantal nieuwelingen die echter binnen de kortste keren hun draai binnen de ploeg wisten te vinden. Een goede mix ook tussen jong en oud: naast de jonge prestatiegerichte garde diverse oude rotten die toch nog eens bewijzen wilden dat ze het dammen niet verleerd waren. Het was niet altijd koek en ei, zoals soms te lezen viel in de onderhoudende stukjes op de Raes-site, maar een stevige interne discussie op zijn tijd vormt juist de basis van gezonde persoonlijke verhoudingen.
Zelf voel ik mij ook een heel klein beetje trots, want éénmaal (februari 2004) mocht ik - weliswaar als invaller - met het Raes-sterrenteam meespelen. Uitgerekend in de laatste ronde reisde ik mee naar Nijmegen alwaar ik remise speelde, waarna de spelersgroep het die dag behaalde kampioenschap in de tweede klasse vierde met een uiterst gezellig etentje in Eindhoven. Toen fantaseerden we nog over een wedstrijd tegen Cema/DVZ 1, maar het volgend seizoen wordt deze topderby waarachtig nog werkelijkheid ook. Ook als provinciale bondsvoorzitter ben ik zeer content met dit tweede visitekaartje van Limburg in de nationale Ereklasse: we zijn dan wel de kleinste maar zeker niet de minst ambitieuze damprovincie.
De grote vraag is nu: gaat Raes DC het bolwerken in de Ereklasse? Een beetje tot mijn verbazing lees ik op de website van de club dat komend seizoen het budget minder zal worden. Zonder versterkingen zal het team het toch wel zwaar te verduren krijgen onder het grootmeesterlijk geweld. Het doordringen tot de Ereklasse was al een miraculeuze prestatie, het zich handhaven op dat niveau is wellicht een nog moeilijker uitdaging. Maar volgend seizoen wordt het in ieder geval ook in Berg en Terblijt genieten van de vele damgrootheden die er over de vloer zullen komen. Graag wens ik het gehele team alvast heel veel succes toe!