- PLDB Clubcompetitie 2004-2005 remise tegen Wim Sanders
- PLDB Clubcompetitie 2005-2006 remise tegen Jerry Loor
- PLDB Clubcompetitie 2006-2007 remise tegen Jerry Loor
- Toernooi Maastricht 2006 verloren van Ger Pisters
Enfin, over naar de Techniek:
De eerste ronde trad ik aan tegen clubgenoot Marius Coolen. Marius valt over het algemeen graag aan, dus een dergelijk spel probeerde ik dan ook uit te lokken. De zet 18-23, waarna de 2 om 2 terugruilt zal fout zijn. Hierna ligt de zwarte voorpost zwaar onder vuur. Daarna probeert Marius ook niet adequaat genoeg zijn schijf terug te winnen en is de partij binnen.
Martijn van Gortel - Marius Coolen 2-0
<APPLET CODEBASE="http://www.damweb.nl/" CODE="webdam.Viewer.class" NAME="webdam" ARCHIVE="webdam/Viewer.jar"><PARAM NAME="options" VALUE="bgcolor: b0c0a0; notation:right"><PARAM NAME="notation" VALUE="3329172239331117443906115044010634301923403414193228233237282024292015244137162131262127373118234641233233292433393719233732111632211627413723283832273843231014312722313627"></APPLET>
En na dit spelverloop was de plusschijf binnen en later won ik ook de partij.
In de tweede ronde trad ik aan tegen Anko Baksoellah. Ik wist dat Anko er van houdt combinaties in de stand te vlechten en vermoedde een zware strijd. Echter de manier waarop ik won was nogal kinderlijk, en dus eenvoudiger dan ik verwachtte.
Anko Baksoellah - Martijn van Gortel 0-2
Wit aan zet
41-36? Een draak van een zet en na 3-8! offerde Anko maar een schijf. De partij zou later nog een krankzinnige stand aannemen, maar mijn overwinning kwam niet meer in gevaar.
In de ronde daarna mocht ik het opnemen tegen Michelle Roumans, die eveneens de eerste twee partijen had gewonnen. Beiden baalden we hier van want de laatste tijd treffen we elkaar erg vaak. Onderlinge competitie, Simultaantje, LK Sneldammen, gewoon LK en nu dus in Roermond. Lange tijd bereikte ik helemaal niks tegen Michelle die een verdienstelijke aanval op poten gezet had. Na afloop analyseerde ik voor mezelf het toernooi en kwam tot de conclusie dat deze partij mijn meest moeizame was.
Martijn van Gortel - Michelle Roumans 2-0
Zwart aan zet
In de diagramstand heb ik nog wat gevaar weten te stichten en zwart moet vooral uitkijken schijf 27 niet te verliezen. Wit kan niet achter de schijf lopen vanwege een eenvoudig damzetje. Zwart gaat nu echter in de fout: 14-20 25x14 19x10. Wit vervolgt nu sterk met 50-44! Wit is nu beperkt in zijn mogelijkheden vanwege de dreiging 34-29 en zal altijd een schijf verliezen. Op 23-28 volgt 34-30 en op 13-19 volgt 37-31 met altijd 35-30 en 44-40. In de partij volgde 2-8 34-29 24x33 39x19 13x24 37-32 11-16 32x21 16x27 42-38 en wit gaat de zwarte voorpost binnenhalen.
De pauze volgde en daarin liep ik samen met Jan Schoenmakers even het heerlijke lentezonnetje tegemoet. Een wandelingetje door het park (met een superglad bruggetje) werk soms nog wel eens verhelderend.
Na de pauze nog maar twee kolopers. Ger Stam en ikzelf. Logischerwijs ook de paring voor de vierde ronde. De partij opende agressief. Ger zette een onvoltooide hekstelling op het bord, die door mij werd gecounterd met een aanval over de velden 22 en 23. Na wat afwikkelen houd ik een gemakkelijkere stand over en sla een remiseaanbod van Ger af. De stand was er gewoon nog te leuk voor. Vlak daarna bereiken we de volgende stand:
Martijn van Gortel - Ger Stam 1-1
Wit aan zet
De stand oogt voordelinger voor wit, maar bevat helaas geen enkele winst. Deze hoop had ik in de partij nog wel, maar na: 28-22 17x28 33x22 24-30 22-17 30-35 38-33 35x44 39x50 14-19 27-21 16x27 17-11 18-23 11-7 27-32 37x28 23x32 33-28 32x23 8-2 23-28 2-16 19-23 (nu mocht even niet 28-33 met winnend 34-29 en 16-7) 16-38 en ik stelde maar remise voor omdat de zwarte schijven niet meer te houden zijn.
Nu stonden er dus in ene weer een stuk of 5 spelers aan kop. En dan moet je ook nog eens aantreden tegen een in vorm zijnde Bert Verton.
Iemand die een toernooi wint heeft altijd geluk. En ik had dat in deze partij. Hoewel het daar in het begin niet naar uit zag! Ik was uiterst ontevreden over mijn opening en besteedde op een gegeven moment ruim tien minuten aan het berekenen van een aanvallende variant. En hoe bruut ook, de voorpost werd er door Bert binnen twee seconden vanaf gehakt. Niet veel later had ik echter een gelukje en kom een 3 om 3 doorbraak uithalen. Bert moest een schijfje offeren en toen zag ik opeens allerhande problemen. Mijn stand dreigde eraf omsingeld te worden en later ontstond de volgende stand:
Bert Verton - Martijn van Gortel 0-2
Zwart aan zet
De hoop op een overwinning was zich al uit mijn hoofd aan het verbannen. Zwoegend zocht ik naar een overmachtseindspel. 16-21 nog even iets listigs in de stand vlechte dacht ik. De twee om twee terugruil levert nu het gewenste voordelig eindspel op, maar... 44-40... MWUHAHA! 35x44 33-29 24x33 32-27 21x32 37x50 26-31 en ik won alsnog!
Dan vangt de zesde ronde aan. Ik mag tegen Ger Pisters. En ik heb nog wat goed te maken! Speel een partij met een onduidelijke halve-hekstelling. Totdat het volgende moment zich aandient:
Martijn van Gortel - Ger Pisters 2-0
Wit aan zet
Zwart heeft zojuist het combinatieve 2-7 gespeeld met het oog op 15-20 25x14 16-21 27x16 4-10 14x5 22-27 5x21 17x46! Maar wit speelt nu sterk 30-24! Vanwege allerlei kleine zetjes kan wit enkel nog met schijfje 4 spelen. 4-9 en de stand word in 1 zet beslist. 49-44! In de partij volgde nog 16-21 27x16 22-28 33x22 17x28 maar de partij was verloren.
Sinds de vijfde ronde gingen Ger Stam en ik alleen aan de leiding, en dit bleef zo tot aan de laatste ronde. Allebei hadden we 11 punten maar ik ging de laatste ronde in met twee weerstandspunten voorprong. Ik trof Valère Hermans en Ger trof Anko Baksoellah. Valère was uit op wraak na zijn nederlaag in het NK sneldammen en ik kreeg het dus zwaar te verduren. De stand raakte alleen niet uit evenwicht en dus tekenden we beiden in een 7 om 7 stand voor de remise. Ger was nog bezig en inmiddels in zwaar weer verzeild geraakt en ik zag zelf geen redding meet voor zijn stand. Wonderbaarlijk sleepte Ger er toch nog een remise uit en dus was het wachten geblazen op de eindstand. Het bleek dat die niet veranders was. Beiden twaalf punten en ik had nog steeds twee weerstandspunten meer. Zodoende werd ik gehuldigd als winnaar van het toernooi. Mooie woorden van Roermond voorzitter Roy Loor: "We zijn trots met jou als winnaar van ons toernooi.". Waarvoor dank! Maar wat als Ger de laatste partij alsnog gewonnen zou hebben? Ach, zoals Frans Körver een dag eerder al zei na de overwinning van Fortuna Sittard: "Als, als, als.. Als mijn zuster een wiel had was zij een kruiwagen geweest!"
kan ik mij nog één opening in twee partijen herinneren.
, want ik ben de naam van de 'Franse' Coup alweer kwijt. Ik hou het op de halve maanslag, goed Frank? 
